Hallo allemaal!

Hierbij mijn eerste reisverslag uit Afrika. Het heeft even geduurd; Joyce en ik hadden het te druk met leuke dingen doen!

Zondag 23 augustus vertrokken we via Istanbul naar Johannesburg. De tweede vlucht was een nachtvlucht, maar van veel slaap kwam het niet. Mijn oordoppen deden hard hun best maar tegen een jammerend kind, snurkende mannen en klapperende keukenkastjes (leek mn oma vroeger wel om 7 uur in de ochtend) konden ze niet op.

Nadat we in Johannesburg aankwamen in het hotel kregen we een rondleiding door de kamer. Toch wel erg handig dat hij vertelde wat de tv was en wat de waterkoker... voor het zelfde geld hadden we ze door elkaar gehaald! In de middag hebben we een hop on hop off bustour gedaan. We waren niet heel erg onder de indruk van de stad maar toch was het leuk om een middagje rond te rijden en alvast wat Afrikaanse zonnestralen op te vangen; die hebben we ook hard nodig (gehad!!).

De volgende dag werden we vroeg opgehaald voor onze vier daagse safari. Eerst moesten we nog wel de nodige kilometers afleggen (lees; 7 uur rijden) voor we in het Kruger Park aankwamen, maar dat hadden we er graag voor over. We reden samen met vier Amerikanen, waaronder 1 man met niet 1 mega camera, maar met 2 telelenzen, zijn hobby was fotografie... zou je niet zeggen! Hij had de aliens op de maan nog kunnen vastleggen....

Afijn, de leukste medepassagier was Bruce, ook uit Amerika. Hoe kan je Bruce het beste omschrijven... hij is heel grappig zonder dat ie het zelf doorheeft, Mr Bean is een aardige vergelijking qua gedrag, qua uiterlijk, t-shirt, korte broek, witte beentjes, hele hoge sokken en sportschoenen. Hij had ook een vrij grote camera waarmee hij vast hele mooie foto's kon maken, ware het niet dat zijn zicht niet optimaal was, om het zachtjes uit te drukken. Deze (best zware) camera had hij de hele dag om zijn nek hangen, in de auto, en zelfs tijdens het eten, waardoor hij een Quasimodo houding had. Toen we het Kruger Park inreden zagen we al vrij snel de eerste dieren, links van ons een olifant en een buffel, en na een tijdje hiernaar te hebben gekeken zagen we rechts van ons nog een buffel. Toen we weer weg wilde rijden bleek dat Bruce de hele olifant nog niet gezien had..... toch knap voor een beest van een paar duizend kilo!

In het park aangekomen kregen we onze mega luxe safaritent toegewezen. Een jacuzzi, hemelbed en gratis massage. Onee, we hadden voor de budget optie gekozen... zie foto's voor een indruk van ons "paleisje". De safari's waren vroeg in de ochtend en later in de middag. Alleen de eerste dag hadden we een avondsafari. Dit was gelijk een spannende; het was pikkedonker en opeens liepen er twee leeuwen rond onze truck, ze bleven steeds in de buurt en iedereen was gefocust op die twee, totdat er opeens een olifant recht achter onze truck stond.. de olifant zat achter de leeuwen aan, waarom weet niemand, maar wij stonden er tussenin! Best eng in het donker! Gezien het feit dat jullie dit verhaal lezen zijn we er weer heelhuids uit gekomen.

De ochtend safari's begonnen al om 6 uur, dus opstaan om kwart over vijf. Om nou te zeggen dat we ochtendmensen zijn.,, nee niet echt, en het feit dat het dan nog donker en een graad of 10 was maakte het al niet makkelijker. Maar alles voor de Big 5 uiteraard! En het was het waard want we hebben ze allemaal gezien, met nog heel veel andere mooie dieren.

De middag safari's waren onze favoriet, het was dan lekker een graad of 25 en toen zagen we de meeste dieren. Het grappigste was een safari met twee oudere Canadese zussen die overal, hoe vaak ze iets ook al gezien hadden, eerst een film van maakten en daarna nog foto's (en dat allebei tegelijk, heel efficiënt). Op een gegeven moment zagen we twee leeuwen liggen op een heuveltje. Dit moest uiteraard ook weer gefilmd worden. Na een paar minuten vroeg de ene vrouw, zien jullie ze wel bewegen? Wij zeiden van wel, waarop ze zei "ik zie niks bewegen hoor". Iets later kwam ze tot de conclusie dat ze iets heel anders al minuten lang aan het filmen was, namelijk poep! En toen zei ze "oh oops, then I've got shit on my camera".

Na de middagsafari werden we elke avond verwend met lekker eten, waaronder struisvogelsteak en een goede fles wijn. Op de vierde dag reden we terug naar Johannesburg, onderweg pikten we Bruce weer op, nog steeds met zijn camera om zijn nek uiteraard. Hierna hebben we heerlijk uitgerust in een luxe zakenhotel voor we de volgende dag gingen vliegen naar Port Elizabeth.

Na aankomst in Port Elizabeth hebben we onze huurauto opgehaald. Links rijden, dat was wel even wennen! De juiste kant opkijken, de juiste baan oprijden en stoepranden ontwijken, het lijkt makkelijker dan het is! Maar de rijkwaliteiten van Joyce hebben ons veilig naar de Bed and Breakfast in de stad gebracht. Na wat eten en een wijntje zochten we ons bedje op.

De volgende ochtend begon onze tocht langs de zuidkust van Zuid- Afrika. De eerste stop was Stormsriver in Tsitsikamma N.P., een heel rustig dorpje midden in de bergen. Bij aankomst hadden we het idee dat we terug in Nederland waren; 14 graden en regen regen regen. Omdat we het zonde vonden heel de dag binnen te zitten wilden we in onze charmante poncho's toch een wandeling gaan maken: de Waterfall trail. De vrouw van het hostel adviseerde ons echter dat dat niet zo'n best idee was met die regen... later begrepen we wel waarom! In plaats daarvan maakten we een korte wandeling naar "The big tree". Na deze gezien te hebben keerden we maar weer snel terug, voor een thee en wat lekkers om weer op te warmen.

De dag erna was het gelukkig droog, we begonnen met een canopy tour. In totaal gingen we met z'n vieren, waarvan een meisje haar gezellige gezicht had thuis gelaten. Grumpy cat (google even als je hem niet kent), kijkt nog vrolijker. Voor wie Canopy niet kent, in het bos zijn kabels tussen bomen gespannen op zo'n 20 meter hoogte, waarbij je van de ene naar de andere boom "glijdt". Best spannend want op sommige stukken ga je erg hard en remmen ging niet al te soepel. Maar al met al hebben we er zeker van genoten; het was wel een erg leuke ervaring!

Na de canopy besloten we alsnog te gaan wandelen, beginnend bij een beroemde brug in het park. Deze was maar een kilometer lopen, voor ons een makkie, totdat bleek dat de route bestond uit trappen... trap op trap af trap op trap af... na een minuut of twintig waren we bij de brug, bezweet en wel. Wat foto's maken en genieten van het uitzicht, en daarna weer terug naar het beginpunt. Met nog een aantal uren over die middag besloten we alsnog de Waterfall Trail te doen. Soms is het beter dat je niet weet waar je aan begint....Het begon vrij aardig, wel wat glad en modderig op sommige stukken maar goed te doen. Na twintig minuten verdween de modder en kwamen daarvoor in de plaats rotsen. Waar is het pad? Dat is er niet,,, dat zijn gewoon de rotsen. En dan geen grote vlakke rotsen, nee, scherpe scheve hoge rotsen. We besloten ons niet te laten kennen en begonnen te klimmen en klauteren als apen. En niet vijf minuten, nee wel drie kwartier!

Na totaal anderhalf uur kwamen we uiteindelijk aan bij de waterval, en gelukkig was die het waard! Even uitrusten en genieten van het uitzicht, want ondanks ons geklaag tijdens het klauteren was dat erg gaaf! We moesten dezelfde weg terug, en deden dit samen met Paul die we de avond ervoor in het hostel hadden ontmoet. We waren erg blij dat we hem waren tegengekomen onderweg want hij was wat meer ervaren als wij, en dat hadden we wel nodig. In de tussentijd was het water namelijk enorm gestegen en stond driekwart van de rotsen al onder water. Paniek! Ik zag al voor me dat ik zou uitglijden en met een plons in het water terecht zou komen. Gelukkig vond Paul nog een goede route en springend als een impala kwamen we weer heelhuids en droog bij de auto aan.

Al dat klimmen is ons niet in de koude kleren gaan zitten, we kunnen bijna niet rechtop lopen door de spierpijn in onze kuiten!

Voor zover de eerste week, tot snel weer!
Groetjes Joyce en Nadia