Hallo allemaal!

De eerste week van de tour zit er alweer op, dus het is tijd voor een update! Afgelopen zondag begon het nieuwe avontuur. Om 8 uur present bij het kantoor van de organisatie, verzamelen van alle persoonlijke informatie en vervolgens de truck in voor een eerste briefing. De truck waarin ik die drie weken vele uren ga doorbrengen.

De briefing was luid en duidelijk, het was een camping tour, vroeg opstaan, zelf je tent opzetten en afbreken, elke dag opnieuw. Oja, en als je alleen reist dan heb je het helemaal zwaar, want die tent krijg je niet in je eentje opgezet. Afijn, de moed zonk me al in de schoenen en in gedachten zag ik mezelf al uren bezig zijn om die tent op te zetten. Gelukkig was ik niet de enige alleen reizende, en was iedereen in de groep bereid elkaar te helpen.

We zijn in totaal met 16 man en 2 gidsen vertrokken vanuit Kaapstad naar Citrusdal. Een kleine 300 kilometer verderop. We kregen daar een demonstratie van de gidsen voor het opzetten en afbreken van de tenten. Ohhh was het zo makkelijk!!! Zo leek het...... nee opzich is het heel makkelijk en heb je met twee personen je tent binnen 10 minuten staan. Afbreken is nog makkelijker, behalve als je Nadia heet, dan gaat er 4 van de 5 keer wat fout. Bijvoorbeeld de hele tent al afbreken en er dan achterkomen dat de hoes waarin je de tent opbergt nog in de tent zelf ligt, of als je het tentdoek aan het oprollen bent erachter komen dat er nog een enorme steen in ligt. Steen? Ja een steen, we gingen namelijk kamperen in de woestijn, waar op het moment dat we de tent moesten opzetten een windkracht 8 stond. Om te zorgen dat mn tent niet zou wegwaaien had ik er een aantal flinke keien ingelegd. Je zou zeggen hoe kan je die nou over het hoofd zien, ware het niet dat we vaak al tussen zes en zeven de tent afbreken, en het dan dus nog donker/schemerig is.

De tent zelf is groot zat, voor mijzelf en mn backpack, samen met een "enorm" matras van ik gok zo'n 7 cm dik en een opblaaskussentje, met een te dunne slaapzak. Jullie begrijpen, ik heb erg comfortabele nachten gehad tot nu toe!! Afgelopen twee nachten konden we gelukkig bijkomen in een hotel in Swakopmund.

Aangekomen in Citrusdal hebben we een wijnproeverij gedaan en lekker gegeten. Hehh wat een vervelend begin... De tweede dag hadden we een lange rit voor de boeg, ruim 500 kilometer naar de grens met Namibië. Na een kilometer of 200 gingen we opeens wat langzamer rijden en een paar honderd meter verder stonden we stil. Ik dacht misschien gaat de gids iets vertellen over het landschap, dat deed hij namelijk de dag ervoor ook. Maar nee, hij zei dat er wat problemen met de motor waren. Allemaal wel in voor een avontuur vonden we het wel even grappig en maakten ons niet druk. Toen we 10 minuten later weer vertrokken leek alles dan ook opgelost, tot we na 5 km weer stilstonden. Zelf repareren ging 'm niet worden, bleek na 3 keer steeds een paar kilometer rjjden, dus moest er een reparateur komen. Midden op een heuvel zonder vluchtstrook, sta je dan. "Jullie moeten wel voorzichtig zijn" zei de gids, "want dit is een drukke weg". Afijn, als er 1 auto voorbij kwam in 10 minuten was het veel. Gelukkig waren er een paar duizend steekvliegen die ons maar al te graag gezelschap wilden houden tijdens het wachten.

Uiteindelijk zijn we toch dezelfde dag nog aangekomen op de plaats van bestemming, Orange River. Deze rivier is zo'n 2500km lang, en de volgende dag gingen we een stuk kanoën op die rivier. Lekker ontspannen dacht ik, ware het niet dat ik met een Japanse uit mijn groep samen zat, die nog nooit in een kano gezeten had, maar daarnaast ook totaal geen kracht in haar armen had. Toen we de 7 kilometer hadden volbracht had ik dan ook het gevoel dat ik de hele 2500km gedaan had.

Hierna kon ik bijkomen in de truck, we gingen weer een paar uur rijden, de grens over naar Namibië, waar we als eerste de Fish River Canyon gingen bezoeken (zie foto's). Zodra je in Namibië rijdt, houden de asfaltwegen op te bestaan. Je zit in een soort constante trilfunctie met keihard geluid, inclusief gratis 5 kilo stof per minuut. Dit wordt ook wel de African Massage genoemd. Gelukkig is er tegen de hitte dan wel weer de African Airco, oftewel, gewoon de ramen open.

De dag erna zijn we naar Sesriem gereden waar we nog een gebergte gingen bekijken en onze eigen oase hadden op de camping; een zwembad! Heerlijk na al dat stof over je hele lijf in combinatie met 38 graden hitte. De volgende dag werd al net zo heet, maar voor de hitte kwam waren we al lang en breed opgestaan. Om kwart voor zes vertrokken we namelijk om een duin (dune 45) te beklimmen en vanaf daar zonsopkomst te zien. Een "easy walk" zeiden ze..... nou dat viel zwaar tegen, velen hebben de top niet eens gehaald en wij hebben het eerste uur erna aan het zuurstof gelegen. Gelukkig was de prachtige zonsopkomst het meer dan waard.

In de middag hebben we nog Deadvlei bezocht, ook erg mooi, en zelf waren we ook bijna "dead" vanwege de hitte. Hierna reden we verder door de woestijn in en sliepen we echt in the middle of nowhere, niets om ons heen, op heel veel zebra's na die in de avond en nacht allemaal kwamen drinken bij het water op zo'n 100 meter afstand van onze tentjes. Super gaaf om ze zo te kunnen zien en vooral horen. De hele nacht ruzie maken, rennen achter elkaar aan, schoppen en hinniken.

Slapen in een tent zelf zal misschien nooit mijn favoriet worden, maar in de avond met elkaar rondom een kampvuur zitten met een wijntje, biertje (of allebei) en een sterrenhemel die je in Nederland nooit zal zien, is toch ook wel heel erg genieten!

Tot de volgende keer!