Na twee dagen bijkomen in een hotel in Swakopmund begon het 'harde' leven weer. Kamperen middenin de woestijn, bij de Spitzkoppe Mountains, zonder elektriciteit, zonder douche en toiletten die je niet kunt doortrekken. De inmiddels o zo vertrouwde 'bush toilet' was dan ook een aangenamere optie, gezien het feit dat de geuren die je tegemoet kwamen vanaf de 'echte' wc, niet al te best waren. Afgezien daarvan was het weer een erg mooie locatie met een zeer hoog 'Lion King gehalte', bovenop hoge rotsen de zonsondergang bekijken, naar de vlaktes onder je.

De dag erop bezochten we de Himba, een stam die nog leeft volgens de traditionele gewoontes en rituelen. Zo wassen de vrouwen zich bijvoorbeeld nooit met water, maar met een combinatie van oker, kruiden en nog wat andere ingrediënten, waardoor ze uiteindelijk een rode gloed over hun huid krijgen. De 'parfum' die ze gebruiken is een mengelmoes van allerlei verschillende kruiden, waar je je neus niet te dichtbij in de buurt moet houden, want dan val je flauw (als je geen himba bent dan tenminste).

Na deze cultuur explosie was het tijd voor twee dagen safari in Etosha. Hier hebben we onder andere enorm veel olifanten, zebra's en impala's gezien. Erg gaaf was een voorbijstormende zwarte neushoorn, een hitsige mannelijke giraffe met een minder gewillige vrouw en een hele horde olifanten, inclusief een hele kleine, bij de drinkplaats van ons kamp bij zonsondergang.

Hierna was het weer tijd om even onder de mensen te zijn dus gingen we richting Windhoek voor een nachtje. Na een rit van een uur of acht konden we heerlijk bijkomen in de lodge met zwembad en daarna uit eten met de hele groep. Helaas duurde dit genot maar even want de dag erna waren we maar liefst 9 uur onderweg. We begonnen vroeg, eerst richting een stad in de buurt om te pinnen of geld te wisselen. Zo gedaan zou je zeggen, ware het niet dat waarschijnlijk payday net geweest was. Het leek overal (we zijn bij drie verschillende banken geweest) wel gratis geld afhalen. Voor de pinautomaat minstens 15 mensen in de rij, binnen aan de balies wel 50 man. Deze stop ging dus iets langer duren dan gepland... gelukkig vond onze gids dat heeeeelemaal niet erg...!!! Hij is enorm van de tijd en alles moet altijd snel snel snel. Maargoed bijna een uur later dan gepland was iedereen voorzien van Botswaanse Pula's en konden we door.

Rond 1en stopten we in de middle of nowhere voor onze lunch. Wat brood, beleg en salade, goed te doen. Ware het niet dat na 10 minuten een zandstorm kwam opzetten die het deed lijken alsof ik heel veel peper en zout op mijn salade en in mijn drinken had gedaan. "Desert dressing" zal ik maar zeggen. Rond vijf uur kwamen we uiteindelijk op het kamp aan. Alle hitte (de afrikaanse airco helpt maar weinig, het is net een fohn op de warmste stand) was ons niet in de koude kleren gaan zitten (het loopt tegen de 40 graden) en 1 iemand werd het echt teveel, die ging in een vloeiende beweging tegen de vlakte nadat we bij het kamp waren aangekomen en de tenten gingen opzetten. (Misschien had hij gewoon geen zin om zijn tent op te zetten..) Na een natte handdoek en wat water kwam hij uiteindelijk weer overeind en met alleen nog wat hoofdpijn de volgende dag was hij gelukkig weer in orde.

De volgende ochtend gingen we per boot de Okavango Delta in. Onderweg zagen we al een paar krokodillen en heel veel vogels. De camping ligt middenin de Delta, erg mooi en wat een luxe, er staan standaard al tenten! Met stretchers! (Normaal slapen we op een paar centimeter dik matrasje op de vloer). 's middags kregen we onze eerste mokoro tocht. Een mokoro is een bootje, te vergelijken met een kano. Dwars door de delta op een rustig tempo. Geen geluiden van motoren, alleen van de natuur. Na een uurtje gingen we voor een korte bushwalk de mokoro's uit. Al na 10 minuten zagen we een hele horde olifanten, gelukkig best ver, want ik moet zeggen dat je je best kwetsbaar voelt als je daar in de bush staat zonder auto of andere bescherming. Om ervoor te zorgen dat we geen onverwachte confrontatie zouden krijgen met de olifanten werden verschillende maatregelen genomen. Bijvoorbeeld kijken welke kant de wind op staat; ervoor zorgen dat je ze vanaf de goede kant benadert zodat ze je niet ruiken. Maar ook de uitwerpselen bestuderen, en dan niet alleen kijken: "Even voelen, vinger erin, ja het is nog warm dus ze zijn niet ver". Juist ja, gelukkig was hij alleen de gids en niet de kok...

De dag erop hebben we nog een boottocht en wandeling gedaan waarbij we weer een aantal olifanten, wat aapjes en een bushbuck hebben gezien. In de middag mochten we zelf proberen om de mokoro te besturen, dat ging natuurlijk alles behalve soepel. Het enige positieve punt wat ik kan noemen is dat ik niet in het water gevallen ben. Hoe het me verder verging; ik heb max 50 meter in ruim vijf minuten afgelegd, vooral omdat ik meer in het gras dan op het open water zat, dankzij mijn geweldige stuurkunsten. Na deze enorme inspanning hebben we allemaal een duik genomen in de Delta om af te koelen. (en dan maar hopen dat er geen krokodillen zijn die daar op dat moment verstoppertje aan het spelen zijn).

De meeste activiteiten doe ik samen met Noriko, de vrouw in onze groep uit Japan, waar ik ook mee samen in de kano zat aan het begin van de tour. Ik zal even een korte uitleg proberen te geven over haar, zodat je weet wat ik de hele dag meemaak. Bij ongeveer alles wat ze ziet of hoort, volgt een ooohhhhhhwww, aaahhhwww of iets vergelijkbaars. Dus niet alleen bij heel bijzondere dingen, nee ook als er een geit of koe langsloopt. Zodra de zon ondergaat doet ze haar antimuggen gadget om. Een armband die geluidsgolven uitstraalt (als ik het goed begrijp) alleen ziet ie eruit als een toiletblok om haar arm, zo groot. Ongeveer de hele dag zegt ze "Solly solly" en "Senk joe" en toen ik samen een potje ging darten (had ze ook nog nooit gedaan) leek het qua geluiden van haar uit meer op een potje karate.

Op de eerste dag vroeg ze aan mij of ik van foto's maken hield; mijn camera was namelijk groter als de hare. Ze zei dat zij ook van foto's maken hield... dat is gebleken. Werkelijk van ALLES wordt een foto gemaakt, elke koe en geit die we zien, elke maaltijd (ookal is elk ontbijt en elke lunch precies hetzelfde), elk drankje wat we drinken, een sinaasappel en alle snoepgoed en chips. Niet zo gek dat ze na 2 weken al zo'n 4000 foto's had; ter vergelijking, ik had er 650. Verder is ze wel heel erg lief dus het is zeker geen straf om dit de hele dag mee te maken.

Voor zover weer de update, tot de volgende keer.

Foto's volgen zodra ik wat beter internet heb.

Groetjes!