Tijd voor wat rust en ontspanning bij Lake Malawi na al dat reizen, met als eerste stop Likoma island. Dichterbij het vasteland van Mozambique dan Malawi, is het nog een aardig eind met de ferry vanaf Nkhotakota aan de kust in Malawi. Het enige alternatief is een vliegtuig naar het eiland, maar aangezien dat 350 dollar per enkele reis kost, koos ik voor de langzame reis. De Ilala Ferry gaat een keer per week van zuid naar noord Malawi, en een keer per week terug. De ferry wordt voornamelijk gebruikt om allerlei spullen te vervoeren en is daarnaast ook een goedkopere optie om van A naar B te komen dan met bussen (als je geen eerste klas kaartje koopt dan tenminste).

Volgens planning zou de ferry om 4 uur 's nachts aanmeren in Nkhotakota en om 7 uur vertrekken. De bewaker van het hotel zou me wakker maken als de boot was gearriveerd. Wonder boven wonder was de boot er zelfs al iets eerder, dus na een heerlijk lange nacht , maar niet heus, vertrok ik in het duister met de bewaker naar het meer. De eigenaar van het hotel had me gezegd, me niet te laten oplichten door de locals die me met een bootje naar de ferry boot zouden brengen en dat ik maximaal 200 kwacha moest betalen. Daar aangekomen samen met de bewaker begon het spelletje en uiteraard kreeg ik een Mzungu prijs van 500 aangeboden, graag of niet. Het alternatief was om in het pikkedonker met mn backpack en handbagage door het water naar de ferry shuttle boot te lopen, waarbij je tot tenminste je borstkas onder water zou staan. Na tien minuten discussieren zonder ook maar enige hulp van de bewaker die er als een dood muurbloempje bij stond besloot ik toch maar gewoon die 500 te betalen, wat is nou 80 cent....en gaf de bewaker een fooi van 1000 kwacha (veel te veel, twee dag salarissen), op aandringen van mn ouders, omdat hij zo goed was geweest met me mee te lopen midden in de nacht.

Deze fooi ging niet onopgemerkt voorbij, de jongens van de boot stonden er bovenop en hadden door dat er wat te halen viel. Eerst liepen ze allemaal weg, zat ik daar, als lichtgevende mzungu in de duisternis, hopend dat ze niet heel hard waren weggerend met mijn geld en mij zouden achterlaten. Gelukkig was dat niet het geval, maar ze vonden het wel belachelijk dat ik de bewaker 1000 had gegeven en hen maar 500 dus wilden zij nu ook 1000, anders zouden we niet vertrekken. Moe van de eindeloze discussie en bij mezelf denkend dat ik die extra 80 cent ook wel kan missen gaf ik toe en vertrokken we. Bedankt pa en ma! Ze brachten me naar de shuttle boot van de ferry die volgeladen met mensen, etenswaren en meubels naar de ferry voer.

Om een uur of vijf was ik uiteindelijk op de ferry, op het bovenste dek in eerste klas, dat dan weer wel. 15 euro en 7 uur varen verder kwamen we aan bij Likoma Island. Hier gelukkig geen gedoe met kleine bootjes. Likoma Island en Mango Drift, waar ik verbleef waren prachtig. Een heerlijke plek om bij te komen, te zonnen, zwemmen en snorkelen. Vier dagen later vertrok ik met een andere ferry weer naar het vasteland, naar Nkhata Bay. Ook weer een hele mooie plek, helder water, gratis snorkelen en heerlijk eten. Hier kwam ik twee jongens uit Engeland tegen die ik eerder in Lilongwe had gezien. Ze bleken exact dezelfde route te gaan doen als die ik gepland had, dus ben ik de dagen daarop met hen en twee Australische meiden opgetrokken.

We zijn daar drie nachten gebleven, de eerste dag hebben we een bootexcursie gedaan waarbij we zeearenden hebben gevoerd en vanaf een rots in het meer konden springen. Tof dacht ik, tot ik bovenop die rots stond en ik het gevoel had dat ik niet meer kon bewegen. Na acht pogingen mezelf te dwingen te springen (ondertussen was de rest van de groep al gegaan en waren de lokale jongens met salto's en schoonspring-achtige trucjes alles uit de kast aan het halen) besloot ik dat ik wellicht een onbewuste vorm van hoogtevrees heb en dat ik van een iets lagere rots wilde springen. De iets lagere rots ging niet van harte maar na een paar minuten sprong ik alsnog. De lokale jongens hebben denk ik nu nog steeds lol om de bange mzungu....

De dag erop hebben we gesnorkeld en een stukje gekano'd op het meer. Alle tours worden gedaan door een gids genaamd Gift. Gift is een bijzonder persoon om het zacht uit te drukken. Hij lijkt, of is, de hele dag dronken en/of stoned en doet hier niet geheimzinnig over. Het liefst loopt ie de hele dag rond met een pak Chibuku, het lijkt op een melkpak maar er zit lokaal gebrouwen bier in. Ik vond het walgelijk maar alle mannen in Malawi zweren erbij. Misschien worden ze ook wel aangemoedigd vanwege het feit dat een liter Chibuku maar 50 cent kost, en een klein flesje water het dubbele... ondanks het feit dat hij altijd dronken of stoned is/lijkt, functioneert hij prima als gids. Hij heeft prachtige verhalen, waarvan er een is hoe hij Engels heeft geleerd. Door met de vissen in Lake Malawi te praten... Hoe zijn neef Engels heeft geleerd is gelukkig een stuk geloofwaardiger, via de zeearend. Juist ja...

Na drie dagen genieten van de "entertaining guide" zoals hij zichzelf noemt, gingen we met het groepje door naar Livingstonia. Eerst met een taxi naar Mzuzu, en vanaf daar met een wederom enorm comfotabele minibus naar Chitimba. We zaten met zn vieren achterin gepropt, onze knieen ongeveer in onze nek omdat onder ons allerlei bagage werd gedropt en op de rij voor ons had een man een levende kip meegenomen. Dit keer niet in een doos maar in een plastic zakje, zo een die je gebruikt voor groenten en fruit in de supermarkt, met een gat waar zn nek en hoofd doorheen konden. Nadat we hier drie uur later eindelijk uit konden en weer wat bloed naar onze voeten konden laten stromen gingen we voor de laatste etappe; 15km heuvel op, op een zandweg met meer kuilen dan vlakke stukken.

We zaten achterin een pick up, totaal 17 mensen, met 100 stukken bagage. In 35 graden was het niet heel plezant en na een paar minuten drupten de eerste zweetdruppels van een van de jongens letterlijk op de arm van een vrouw die naast hem zat, waar ze uiteraard niet heel erg vrolijk van werd.

Dit afzien was gelukkig de moeite waard, de lodge waar we nu blijven heeft een prachtig uitzicht en heerlijk eten. De afgelopen twee dagen hebben we mooie wandelingen gemaakt en genoten van de natuur hier.

Morgen ga ik Malawi verlaten en Tanzania weer met een bezoek verblijden. Tot snel weer!